Δεν την πάλευα άλλο με την ΑΠΑΙΣΙΑ θέση οδήγησης του S, και έψαχνα άρον-άρον να βρω τρόπο να βάλω μπάκετ, κυρίως για το δρόμο. Το σωστό θα ήταν να μπεί μια και καλή μαζί με το roll bar και τις ζώνες 4ων σημείων, αλλά πραγματικά δεν την πάλευα άλλο.

To S όμως μοιάζει πολύ με το NA και το NB ΜΧ-5 όσον αφορά τα μπάκετ. Δηλαδή χωράνε πολύ συγκεκριμένα μοντέλα καθισμάτων, τα οποία όμως με την σειρά τους δεν χωράνε κιμπάρηδες γιατρούς με την ανάλογη κιμπάρικη κοιλιά. Για άλλη μια φορά λοιπόν αναπόλησα το NCάκι μου, στο οποίο χώραγε όποιο μπάκετ γούσταρες, και είχες και περιθώριο.

Εν τω μεταξύ, οι πληροφορίες που παίρνεις στο internet είναι πολλές φορές παραπλανητικές (ο άλλος σου λέει ότι χώρεσαν μια χαρά τα EVO II, αλλά ξεχνάει να σου πει ότι βάραγε κλοτσιές στο τούνελ και ξήλωσε την μισή πόρτα). Έτσι, ήξερα εκ των προτέρων ότι θα διαπιστώναμε ΜΟΝΟ στην πράξη εάν το κάθισμα που χωράει εμένα όντως χωράει και στο S. Γι’αυτό δεν έκανα το βήμα να αγοράσω δύο καινούργια καθίσματα (όπως είχα κάνει στο NC), γιατί υπήρχε εξαιρετικά μεγάλη πιθανότητα να μην μπαίνουν στο αυτοκίνητο.

Αποφάσισα λοιπόν να αγοράσω ένα μεταχειρισμένο Sparco PRO2000, στο οποίο είχα την τύχη να κάτσω πολύ ώρα μέσα και να βεβαιωθώ ότι μου έκανε. Το πήγα στον Βασίλη στο Β16, μαζί με τις δύο πλαϊνές βάσεις, και ανέλαβε να φτιάξει custom βάσεις για το πάτωμα.

To κάθισμα μπήκε τσίμα-τσίμα, χωρίς να ακουμπάει στην πόρτα, ευθυγραμμισμένο με το τιμόνι (πολλές φορές μπαίνει με ένα ελαφρύ οφσετ, όπως είχε γίνει στο NC), με το κεντρικό ντουλαπάκι να ανοίγει μέχρι την μέση (δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή). Το ότι μπήκε όπως μπήκε, είναι μεγάλο κατόρθωμα, που μόνο ένας μερακλής σαν το Βασίλη θα το κατόρθωνε (πρώτη φορά τον είδα να έχει κοπιάσει τόσο). Το μπάκετ μπήκε και εδώ σταθερό, γιατί το ύψος των σιδηροδρόμων θα με έφερναν πάλι στο απαίσιο στοκ ύψος. H θέση οδήγησης δεν είναι τόσο κάτω όσο στο NC, αλλά είναι απείρως καλύτερη από την στοκ.

Όπως βλέπετε στις φωτογραφίες κράτησα τις ζώνες 3ων σημείων. Στη φάση αυτή -πριν την τοποθέτηση του roll bar και του ανάλογου harness bar- είναι ούτως ή άλλως μονόδρομος. Αλλά μετά την 4χρονη συμβίωση μου με το NC χωρίς ζώνες 3ων σημείων, τις θεωρούσα απαραίτητες για το δρόμο. Όχι τόσο για άνεση, όσο για ασφάλεια. Και αυτό γιατί εκ των  πραγμάτων δεν μπορείς να είσαι σωστά δεμένος στο δρόμο με τις 4ων σημείων, γιατί εάν είσαι δεν μπορείς να λειτουργήσεις καθόλου στην κίνηση. Οπότε αναπόφευκτα τις χαλαρώνεις. Και αυτό ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο.

Για να φορεθεί όμως η 3ων σημείων, χρειαζόταν το seat belt extender που βλέπετε στην τελευταία φωτό, γιατί αλλιώς δεν μπορούσες με καμία κυβέρνηση να δεθείς (μεταξύ τούνελ και καθίσματος δεν περνάει ούτε κέρμα), και κυρίως να λυθείς. Λόγω αυτού του extender έμαθα ότι τα αμερικάνικα AP2 έχουν διαφορετικές ζώνες από τα ευρωπαϊκά (τα οποία έχουν ίδιες ζώνες με τα AP1).

Και πάμε στο μέγα ζήτημα: κρατάμε ένα μπάκετ ή βάζουμε και συνοδηγού? O μόνος λόγος να έβαζα συνοδηγού είναι ο αισθητικός. Κατά τ’άλλα, όπως έχω διαπιστώσει τόσα χρόνια, μόνο ταλαιπωρία είναι για τον συνεπιβάτη (στην πίστα σπανιότατα παίρνω συνοδηγό για να μιλήσουμε για ασφάλεια). Οπότε, έχοντας μάλλον αποκλείσει το δεύτερο μπάκετ, τα σενάρια που σκέφτομαι είναι τα εξής:

1. Παίρνω ένα καινούργιο κόκκινο PRO2000.
2. Παίρνω ένα μαύρο στοκ κάθισμα συνοδηγού
3. Δεν κάνω τίποτα και το αφήνω έτσι 😀

Θα δούμε. Προτεραιότητα τώρα είναι το Roll Bar.