Εδώ είχατε διαβάσει ότι περιμένω πότε θα ραγίσουν οι δίσκοι. Ε, λοιπόν δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ. Μετά από ένα εξαιρετικά προσεκτικό έλεγχο που κάναμε στο PB Motorsport με τον Βασίλη, ανακαλύψαμε ότι μια από τις “αράχνες” πλησίασε αρκετά προς το χείλος της δισκόπλακας. Η δισκόπλακα μάλλον θα άντεχε άλλα τόσα TD πριν κάνει κρακ, αλλά δεν το πήραμε το ρίσκο. Βάλαμε τις ανταλλακτικές δισκόπλακες που είχα ευτυχώς προνοήσει να φέρω.

Να πω εδώ ότι οι δαγκάνες έχουν φάει την π…τσα της αρκούδας, και έχουν τα μαύρα τους τα χάλια. Οι τσιμούχες έχουν ψηθεί, και θέλουν rebuild σχετικά άμεσα. Επίσης τα Hawk είχαν πάρει το σχήμα της μπανάνας:

(Έχετε ίσως καταλάβει ήδη ότι το setup αυτό δεν έχει και πολύ μέλλον, αλλά θα συζητήσουμε για αυτό λίγο παρακάτω.)

Επίσης μας έκανε εντύπωση ότι η RacingBrake άλλαξε τους αεραγωγούς των δίσκων, οι οποίοι πλέον έχουν ένα περίεργο κωνοειδές σχήμα. Από τη RacingBrake μου είπαν ότι πρόκειται για update “δομικής” ενίσχυσης της δισκόπλακας.

Στους καινούργιους δίσκους βάλαμε ένα ζευγάρι Carbone Lorraine RC6. Τα τακάκια αυτά είναι αμοιγώς αγωνιστικά, με φοβερά και τρομερά specs, τα οποία μου τα προμήθευσε το Racecraft:

Και φυσικά ο καντέμης ο Παπαδάκης είχε fade στον 5ο-6ο γύρο με αυτά τα αμοιγώς αγωνιστικά τακάκια… Το πιθανότερο είναι να είχα fade από βρασμένα υγρά, αφού είχα καιρό να τα αλλάξω. Θα αλλάξω υγρά, και θα επανέλθω με νέες εντυπώσεις, γιατί και εμένα μου φαίνεται αδιανόητο ότι κατόρθωσα να κάνω fade σε αυτό το τακάκι.

Τα τακάκια είχαν και πολλά καλά όμως:

1. Έχουν πολύ καλό bite (καλύτερο από τα Hawk – χειρότερο από τα carbotech).
2. Φρενάρουν όπως πρέπει (φάνηκε και στις τηλεμετρίες) και έχουν καλό modulation
3. Δεν έκαναν καθόλου deposits στον δίσκο
4. Ο δίσκος δεν έκανε επιφανειακά spider cracks όπως είχε κάνει το προηγούμενο ζευγάρι αμέσως μετά το πρώτο TD.

Εν τω μεταξύ, είδαμε ότι η θερμοκρασία στη δαγκάνα μειώθηκε κατά 200 βαθμούς σε σχέση με την προηγούμενη φορά. Τότε, είχαμε μετρήσει θερμοκρασία δίσκων και δαγκάνας -μετά από 2 cool down- στους 300 και 350 βαθμούς αντίστοιχα. Εχθές μετρήσαμε 300 και 150 βαθμούς αντίστοιχα. Για να είμαστε σωστοί όμως, δεν ξέρουμε εάν το τακάκι μείωσε τη θερμοκρασία, ή απλά λόγω fade δεν έκανα αρκετούς γύρους για να ζεστάνω πολύ τη δαγκάνα. Επίσης η δεξιά δαγκάνα ήταν πιο κρύα από την αριστερή, πράγμα που πιστεύω ότι οφείλεται στο καλύτερο ducting της δεξιάς πλευράς (δεν έχει κούρμπες).

Με λίγα λόγια, το σήριαλ των φρένων συνεχίζεται.  Οι λύσεις που έχω είναι δύο:
1. Δεν ξαναπάω ποτέ στη ζωή μου στα Μέγαρα.
2. Βάζω ένα γαϊδουρινό σετάπ φρένων, με AP πολυπίστονες δαγκάνες, AP διαιρούμενους δίσκους παχύτερους και μεγαλύτερους, με custom καπέλα.

Η πρώτη λύση δεν είναι εφικτή, γιατί όσο και να τα έχουμε βαρεθεί τα Μέγαρα, αυτά έχουμε για να παίζουμε. Εάν δεν πηγαίνουμε και εκεί, τότε καλύτερα να το ρίξουμε στο ψαροντούφεκο.

Η δευτερη λύση, είναι η λύση που μου είχε προτείνει εξαρχής ο Βασίλης. Εγω δυστυχώς άκουσα τους Αμερικάνους, οι οποίοι τελικά αποδείχθηκαν γατάκια.  Ή δεν πατάνε αρκετό φρένο ή δεν έχουν Μέγαρα στην Αμερική.

Σε έτοιμο BBK της αγοράς δεν πάω, γιατί είμαι πλέον πεπεισμένος ότι θα το σπάσω εύκολα. Οπότε θα φτιάξουμε ένα δικό μας κιτ, με τα πιο δοκιμασμένα components, και θα ελπίσουμε για το καλύτερο. Εάν το σπάσω και αυτό, μα το Θεό το S2000 θα πάει στο γέρο διάολο.

Το αμάξι με έχει ξενερώσει απίστευτα με αυτό το γελοίο πρόβλημα του. Γαμώ τον μαλάκα τον ιάπωνα που σε αυτό το μνημείο της αυτοκίνησης πήγε και έβαλε τέτοια φρένα. Πραγματικά αναπολώ το NC, που απλά σιγουρευόσουν ότι έχεις λίγη πάστα στο τακάκι και ότι οι δίσκοι δεν έχουν λεπτύνει κάτω από το όριο, και απλά πήγαινες στην πίστα και το γάμαγες. Άλλαζες δίσκους, έβαζες μαμά με 180 ευρώ, και συνέχιζες ακάθεκτος να το γαμάς.

ΥΓ: Έχω τόσα νεύρα με το αμάξι, που ήμουν έτοιμος να γράψω ότι μετάνοιωσα που έδωσα το NC. Δεν είναι αλήθεια όμως. Θα το αδικήσω κατάφορα το σχεδόν μαμά S συγκρίνοντας το με το υπερτούμπανο που πούλησα.