04.07.2007

Πριν το αυτοκίνητο κλείσει 48 ώρες στα χέρια μου, πήγα στην Πάτρα προκειμένου να τοποθετήσω το μπλοκέ της Quaife και το κορωνοπήνιο 4.1 που είχα αγοράσει λίγες ημέρες μετά την παραγγελία του αυτοκινήτου:

…

Οι λόγοι που άλλαξα το μαμά μπλοκέ είναι δύο: Πρώτος και κύριος λόγος είναι ότι θα άνοιγα ούτως ή άλλως το καβούκι για να βάλω το κοντό. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι επειδή το αυτοκίνητο θα δει πολύ πίστα, ήθελα ένα μπλοκέ που να είναι αμιγώς torsen και όχι τύπου torsen όπως το μαμά Tochigi Fuji.

Η διαδικασία ξεκίνησε με τον Μάλλιαρη να λύνει τα multilink πίσω για να βγάλει το καβούκι. Μία διαδικασία που καλύτερα να μην την δει κάποιος λιγόψυχος, ιδίως όταν το αυτοκίνητο του έχει μόλις 560km στο κοντέρ:

Αφότου έλυσε το παλιό σύμπλεγμα μπλοκέ-κορωνοπηνίου, τοποθέτησε τα ρουλεμάν στο καινούργιο μπλοκέ:

Μετά σειρά είχε η τοποθέτηση του κορωνοπηνίου πάνω στο μποκέ:

Εδώ να σημειώσω ότι το κορωνοπήνιο ήταν από 5-τάχυτο NC αγορασμένο από την Αμερική. Οπότε δεν υπήρχε θέμα πατέντας, όλα ήταν plug ‘n’ play.
Μετά λοιπόν το απαραίτητο ρεγουλάρισμα και μέτρηση με το μικρόμετρο, έγινε ο τελικός έλεγχος για το πάτημα της κορώνας και του πηνίου με την χρήση αυτής της κόκκινης χρωστικής:

Όλα ήταν εντάξει, και το καβούκι τοποθετήθηκε ξανά στη θέση του.

Σειρά είχε το αυτοκίνητο-λήπτης για να τοποθετηθεί το μαμά μπλοκέ μου. Το 1.8 RC του Χρήστου-Ducati ήταν ο ασθενής.

Ταυτόχρονα αποφασίστηκε “εν θερμώ” και η αλλαγή κορωνοπηνίου. 4.44 δεν υπήρχε διαθέσιμο, οπότε ο Χρήστος -μετά και από δικιά μου προτροπή- έβαλε το 4.3 που υπήρχε εκεί έτοιμο. Στην περίπτωση αυτή χρειάστηκε η γνωστή “πατέντα”, την οποία μέχρι να τη δω την φοβόμουν. Αφότου την είδα όμως, δεν είναι κάτι φοβερό. Απλά πρέπει ο μηχανικός να ξέρει τι κάνει και γιατί το κάνει. Τον Μάλλιαρη σε αυτά δεν τον φοβάμαι.

08.01.2008

Ξεθάβω το θέμα για να γράψω κάποιες εντυπώσεις από την πίστα των Μεγάρων, δεδομένου ότι τώρα μπορώ να έχω ξεκάθαρη εικόνα για το Quaife και το κοντό.
Κατ’αρχήν το κοντό με το 50άρι προφίλ των ελαστικών, κάνει την κλιμάκωση να είναι σχεδόν ιδανική για τα Μέγαρα. Ο κόφτης της 3ης έρχεται ακριβώς στο braking point της Κ1. Στο άσε της Κ3, ο κόφτης της 3ης δεν έχει προλάβει να έρθει. Επίσης μετά την Κ6, προλαβαίνεις να φορτώσεις για λίγο την τετάρτη, πριν κατεβάσεις σε 3η για να πάρεις την Κ8. Οπότε από εκεί δεν είχα θέματα.
Όσον αφορά το Quaife, με εντυπωσίασε ο τρόπος που βγάζει την δύναμη στο δρόμο ακόμα και σε περιπτώσεις που ο ένας τροχός είναι στον αέρα. Αυτό μάλλον είναι το αποτέλεσμα της προφόρτισης που έχει, σε αντίθεση με ένα απλό torsen. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το πάτημα του curb της Κ1, το εσωτερικό curb της Κ5 (το οποίο το πάτησα 2-3 φορές καταλάθος), και φυσικά η Κ8. Ιδίως στην Κ1, η παντελής έλλειψη σπινιαρίσματος όταν πάταγα το curb ήταν ένα πολύ ευπρόσδεκτο αποτέλεσμα.
Δυστυχώς δεν έχω καμμία εμπειρία από το μαμά Tochigi Fuji (αφού το άλλαξα άμεσα), αλλά συγκρίνοντας το Quaife με τα κλασσικά Type I και Type II Torsen, φαίνεται ότι είναι πιο track oriented.