edited by papdoc – KingManos – opterios
papdoc
Ας ξεκινήσω να γράφω εντυπώσεις, οργανώνοντας αυτά που θα πω σε 3 μέρη: Ταξίδι, Πίστα, Αυτοκίνητο.
Ταξίδι:
Μάνος φοβερός καπετάνιος, με το ακριβές GPS του μας οδηγεί στο να κάνουμε ένα διαβολεμένα γρήγορο ταξίδι κατά μήκος της Ιταλίας, της Ελβετίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και του Βελγίου, και πίσω.
Κρατάγαμε με άνεση έναν απίστευτα γρήγορο ρυθμό, με αποτέλεσμα να φτάσουμε εγκαίρως στο Spa αλλά και να προλάβουμε το καράβι της επιστροφής. 13 ώρες σερί οδήγησης, για τα 1300 χιλιόμετρα της διαδρομής, ήταν δύσκολη υπόθεση, ιδίως στην επιστροφή που ταξιδεύαμε βράδυ. Αλλά τελικά μας βγήκε χωρίς απρόοπτα και δυσκολίες.Πίστα:
Πήγαμε στην πιο ιστορική και όμορφη εν ενεργεία πίστα της Formula One. Την δεύτερη καλύτερη πίστα του κόσμου. Περπατάγαμε μέσα στους χώρους όπου δεν υπάρχει περίπτωση να πατήσει ποτέ κανένας μη αρμόδιος κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Είχαμε δικό μας paddock (το νούμερο 26) όπου παρκάραμε τα miatάκια μεταξύ των Sessions. Παρκάραμε τα miatάκια εκεί που θα είναι οι μηχανικοί κάποιας ομάδας στο GP του Spa και θα τους βλέπουμε στην τηλεόραση. Τρέλα!
Το trackday ξεκίνησε με το briefing του RMA σε μία αίθουσα στα άδυτα των χώρων της πίστας, όπου ενημερωθήκαμε για τους κανόνες που πρέπει να τηρήσουμε ώστε να μην έχουμε ευτράπελα και πήραμε και τα βραχιολάκια που μας έδιναν το ελεύθερο να μπούμε μέσα. Χαρακτηριστικά μας τόνισε ο διοργανωτής να προσέχουμε την Eau Rouge, γιατί είναι πολύ άτιμη στροφή. Σου δίνει την εντύπωση ότι σε παίρνει να μπεις όλο και πιο γρήγορα γύρο με τον γύρο, μέχρι που κάποια στιγμή γίνεσαι γιατί αυτό το λίγο πιο γρήγορα ήταν τελικά πολύ.
Οι κανόνες ήταν σχετικά απλοί: επιτρέπεται το προσπέρασμα και από αριστερά και από δεξιά, αλλά είναι ευθύνη του οδηγού που προσπερνάει να βρει ένα μέρος όπου μπορεί να προσπεράσει με ασφάλεια, χωρίς να χαλάσει ο προπορευόμενος οδηγός την γραμμή του. Αυτό ήταν πολύ ευνοϊκό για εμάς, αφού μπορούσαμε να έχουμε αρκετούς καθαρούς γύρους.
Όσον αφορά την ίδια την πίστα, κατ’αρχήν πρέπει να τονίσω το πόσο με βοήθησαν για άλλη μια φορά τα Sims. Το layout της πίστας ήταν ίδιο ακριβώς (με εξαίρεση φυσικά το bus stop chicane), όπως επίσης ίδια ακριβώς ήταν η αγωνιστική γραμμή καθώς και τα turn in και braking points. Οπότε μπήκαμε μέσα όντας ήδη έμπειροι από την πίστα, όπως έγινε και πέρσι στο Ring.
Ξεκινόντας από την Eau Rouge, ότι και να πει κανείς για αυτό το τέρας είναι λίγο. Μνημειώδης στροφή, όπου αξίζει κανείς να οδηγήσει στο Spa μόνο και μόνο γι’αυτή. Ο εκπαιδευτής είχε απόλυτο δίκιο σε αυτό που είπε, αφού έπιασα τον εαυτό μου 2-3 φορές να μπαίνω με 3-4 χιλιόμετρα παραπάνω γιατί νόμιζα ότι το είχα, με αποτέλεσμα να ελαφρώνει το αμάξι τόσο πολύ ώστε να χρειάζεται να βγώ έξω από το αριστερό curb για να κρατήσω την ισορροπία. Και όλα αυτά ενώ στον προηγούμενο γύρο νομίζεις ότι μπήκες πολύ αργά, αφού το αμάξι ήταν τρένο.
Αλλά και οι υπόλοιπες στροφές δεν πάνε πίσω. Το σύμπλεγμα της Les Combes-Malmedy ήταν βούτυρο στο ψωμί του miata, αφού εκεί ήταν που μαζεύαμε το 90% των αυτοκινήτων που βρίσκαμε μπροστά μας. Η Rivage ήταν η στροφή όπου το trail braking πήγε σύννεφο, και η Rivage II ήταν μπορώ να πω η δεύτερη πιο αγαπημένη μου στροφή μετά την Eau Rouge. Η Pouhon -η γρήγορη διπλή αριστερή- ξεχώριζε τους άντρες από τα αγόρια, αφού έπρεπε να δείξεις απόλυτη εμπιστοσύνη στη γραμμή σου και να την αφήσεις να σε βγάλει έξω στο πρώτο curb πριν αρχίσεις να επιταχύνεις δυνατά για την έξοδο της. Και όλα αυτά με 130-140 km/h στην μέση της στροφής και πάνω από 1g σταθερή πλευρική επιτάχυνση.
To σύμπλεγμα της Des Fagnes επίσης ήταν σημείο όπου το miata έδειχνε τα δόντια του, και η επερχόμενη Stavelot Ι και ΙΙ ήθελε απόλυτη συγκέντρωση στην είσοδο για να πάρεις την ιδανική γραμμή και να μπορέσεις να μπείς όσο πιο νωρίς γίνεται στο γκάζι ώστε να εκμεταλλευθείς τo μεγάλo ανηφορικό κομμάτι που οδηγεί στην Blanchimont. Η οποία Blanchimont ήταν τελικά flat out με το miata, αφού φτάναμε εκεί με περίπου 165 km/h. Το καινούργιο Bus Stop Chicane είναι πολύ ωραίο και τεχνικό, ευκολότερο όμως από το κλασσικό παλιό chicane. Η La Source τέλος, πολύ πιο φαρδιά από ότι την είχαμε συνηθήσει στα Sims, δεν αποτέλεσε ποτέ ιδιαίτερη πρόκληση στην προσέγγιση της.
Ένας παράγοντας που πρέπει να προσέξει κανείς πηγαίνοντας στο Spa (όπως και στο Ring) είναι ο καιρός. Ήμασταν τυχεροί εγώ και ο Θέμης, γιατί τη δεύτερη μέρα προλάβαμε το πρωϊνό δίωρο ηλιοφάνειας το οποίο μας επέτρεψε να γράψουμε χρόνους. Ο Μάνος αυτό το δίωρο αποφάσισε να πιει καφέ, με αποτέλεσμα να κάνει όλους τους γύρους του της δεύτερης ημέρας στο βρεγμένο.Πάντως και το βρεγμένο Spa ήταν για εμάς διδακτορικό στην οδήγηση στο βρεγμένο, αφού είδαμε ότι τελικά δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα. Φυσικά κινούμασταν σε ρυθμούς 10-20 δευτερόλεπτα πιο αργά απ’ότι στο στεγνό (με εξαίρεση τον Μάνο που κινούταν στα +5″ σε σχέση με το στεγνό
), αλλά διαπιστώσαμε ότι το grip είναι εκεί και είναι αρκετό. Απλά δεν δοκιμάσαμε να δούμε που τελειώνει αυτό το grip. Και μην ξανακούσω για την επικινδυνότητα των ημισλίκ στο βρεγμένο.
Όσον αφορά τα γυρολόγια, ο Μάνος έκανε τον καλύτερο του γύρο στο δεύτερο session του της πρώτης ημέρας στο 3:15.0 (όπου και εμείς εκεί γυρνάγαμε περίπου), αφού όπως προείπα έπινε καφέ όσο είχε ήλιο την δεύτερη ημέρα. Ο Θέμης γύρισε στο 3:14.2 και εγώ στο 3:10.8. Είμαι σίγουρος -όπως συζητάγαμε και με το Θέμη- ότι οι χρόνοι αυτοί μπορούσαν να είναι 1 δευτερόλεπτο κάτω αν είχαμε 2-3 ακόμα στεγνές ώρες, και επίσης ο Μάνος θα μπορούσε άνετα να είναι τουλάχιστον στα 12άρια την δεύτερη ημέρα αν έμπαινε στο στεγνό. Όταν θα δείτε την τηλεμετρία του από το 3:15 της πρώτης ημέρας θα καταλάβετε ότι ο τύπος είναι πολυυυυύγρήγορος.Το αυτοκίνητο:
Τι να πω για τα miata? Θα αφήσω τα βίντεο να δείξουν το τι έγινε. Απλά να πω ότι το δικό μου, ήταν απλά Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο. Απόλυτα ουδέτερο, σου έδινε απλόχερα confidence ότι δεν θα σε προδώσει. Η Mazdaspeed με έπεισε ότι είναι η καλύτερη value for money ανάρτηση για το NC, και ας είναι plug ‘n’ play (το οποίο κάποιοι έφτασαν να χλευάζουν
Επίσης να αναφέρω πόσο πολύ υπήρξαν τα φρένα μας. Φρενάραμε πιο αργά και καλύτερα από σχεδόν το 80% των συμμετεχόντων. Τα carbotech κουραζόντουσαν μετά τον 7ο γύρο, και διατηρούσαν εντυπωσιακή σταθερότητα στην απόδοση τους.Να ευχαριστήσω από την καρδιά μου τον Θέμη και τον Μάνο, γιατί χωρίς αυτούς ναι μεν θα πήγαινα ο τρελός, αλλά αφενός δεν θα πέρναγα τόσο super και αφετέρου δεν θα γύρναγα ποτέ στην ώρα μου πίσω. Ευχαριστώ φίλοι μου!
Και τέλος να ευχαριστήσω τον pskarm και τον Κώστα-Mythos (και συνιδιοκτήτες) για την ευγενική χορηγία των δύο Performance Box. Εσείς είστε παιδιά οι υπεύθυνοι για το γεγονός ότι έχουμε σε τηλεμετρία ΟΛΟΥΣ μας τους γύρους και οι τρεις μας, και για το γεγονός ότι ποτέ δεν ασχοληθήκαμε με το να βάζουμε και να βγάζουμε PB. Σας ευχαριστούμε απεριόριστα!
ΥΓ: 1200 λέξεις. Δεν ανέβαζα μιαμιση φωτό καλύτερα…
KingManos
Θα κάνω μια προσπάθεια να σας μεταφέρω αυτό που δεν περιγράφεται.
Καταρχήν όλα έγιναν γρήγορα, σκεφτόμασταν να πάμε στο Σπα το καλοκαίρι, αλλά ο ανισόρροπος που ακούει και στο Δημήτρης αποφάσισε να πάει μόνος του και τον Μάη
Ενα βράδυ…… που’βρεχε χτυπάει το κινητό μου με τον Θέμη να μου αναγγέλει ότι θα ακολουθήσει τον ανισόρροπο σε αυτό το ταξίδι, μετά από μεγάλη σκέψη ενάμιση δευτερολέπτου απόφάσισα ότι θα πρέπει να βρω σε 7 ημέρες λύση στο λαμπάκι του ABS, το σιλεντμπλοκ της αντιστρεπτικής, την ανάρτηση, τα 50 λεπτά καμπερ μερικά ευρώ και την δουλειά όπου γίνεται ένας χαμός, το επόμενο 1,5 δεύτερο είχα βγάλει ένα πλάνο και το επόμενο 1,5 το πλάνο κατάρευσε αφού χρειαζόμουν 1,5 μήνα για όλα αυτά.
Plan B, ο ανισόρροπος μετά από 2ήμερη αναζήτηση στο Δέδε λύνει το πρόβλημα των ηλεκτρονικών αφού το σφάλμα οφειλόταν στην βαλβίδα πίσω από το πεντάλ πέδησης υποχρεώνοντας τον Δέδε να τον φωνάζει για συμβουλές σε άλλες εργασίες (και δεν κάνω πλάκα), τα σιλεντ μπλοκς της αντιστρεπτικής φτάνουν στο 90′ και ο Κώστας ο Δέδες με φιλότιμο ηλεκτροκολεί τα στοπς και περνάει τα νέα bushings, ζωτικής σημασίας προβλήματα τέλος πάμε στο παρασύνθημα, ανάρτηση παρά τις προσπάθειες του Παναγιώτη δεν προλάβαινα να βάλω ακόμα κι αν οι μέρες είχαν 50 ώρες, το ξεχνάμε κι αυτό, ευθυγράμμιση κανόνισε ο ανισόρροπος στην Πάτρα λίγα λεπτά πριν τον απόπλου, πάει κι αυτό, τηλεμετρίες για όλους κανόνισε ο Θέμης (ένα μεγάλο ευχαριστώ σε Mythos+pskarm), πάει κι αυτό, στράγγιγμα κάθε τελευταίου λεπτού από λογαριασμούς μέχρι τασάκια και……γράφουμε στα @@ μας 6 μέρες τους εκλεκτούς μας πελάτες/υποχρεώσεις/τον αδερφό που παρουσιαζόταν εκείνη την μέρα/την κουμπάρα που γέννησε εκείνη επίσηςΟπως είπε ο ανισόρροπος από την Ανκόνα μέχρι το Μαλμεντί (με εξαίρεση την πουτάνα την Ελβετία) οι ρυθμοί ήταν απίστευτοι, είχαμε κέφι και δυνάμεις και φτάσαμε χωρίς να πάρουμε χαμπάρι. Το σύστημα πλοήγησης μας έφτασε έξω από το γραφικό ξενοδοχείο μέσα στα πράσινα βουνά, ”κουμπώσαμε” 2 leffe και πέσαμε πουλάκια για ύπνο.
Τις επόμενες 2 ημέρες δεν θα τις ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, το κωλομιάτα μου περνούσε την είσοδο για τα paddock. Eνημέρωση οδηγών στο κτήριο άνωθι των πιτ, ο ομιλητής καλημέριζε τα 80+ άτομα με ιδιαίτερη αναφορά σε πρωταθλητές φόρμουλα 3, δοκιμαστές φόρμουλα ένα, πρωταθλητές σε DTM και ένα σωρό άλλους οδηγούς αγώνων που καθόντουσαν στα διπλανά θρανία.
Ενημέρωση τέλος, κατεβαίνουμε, ο καιρός άριστος με ήλιο και ζέστη, στον χώρο προετοιμασίας κανείς δεν ασχολήθηκε με τους τρεις Ελληνες με τα αδύναμα πολιτικά αυτοκίνητα, τα βλέμματα που εισπράξαμε την πρώτη μέρα ήταν ίδια με τον τρόπο που κοιτάζει ο νεοέλληνας πρωτευουσιάνος τον φουκαρά από το Μπανγκλαντές που παρακαλάει να του καθαρίσει το τζάμι και έχει νόημα που αναφέρω την πρώτη μέρα (φυσικά σε ερωτήσεις-απορίες οι υπεύθυνοι πάντα πρόθυμοι απαντούσαν μην τα ισοπεδώσω όλα). Εμείς σε αντίθεση με τους υπόλοιπους σεμνά προχωρήσαμε και ούτε καν σκεφτήκαμε να μπούμε μέσα σε πιτ στοπ, τις πρώτες 2 ώρες καθόμασταν έξω, ο ήλιος μας τσάκιζε όπως και η μετέπειτα καταιγίδα όπου έβρισκε ομάδες και ιδιώτες μέσα στους στεγασμένους χώρους (ο καιρός ήταν συνέχεια έτσι, από ήλιο σε βροχή) λίγο αργότερα συνειδητοποιώ ότι έχουμε δικαίωμα να στηθούμε κι εμείς και επιλέγω το νούμερο 26
Τα επόμενα λεπτά με βρίσκουν να τρέχω μέσα στο θηρίο με τα υπόλοιπα τέρατα, caterham, radical, 2 DTM clk, άπειρα GT3 RS, πολλά elise, κάθε είδους μονοθέσια, Ferrari FIA GT και άλλα αγωνιστικά και μη αυτοκίνητα. Πόρωση, Πόρωση, Πόρωση!!!!! Δεν πίστευα ότι έτρεχα και περπάταγα σε μέρη όπου σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ζωής μου δεν πρόκειται να προσεγγίσω ούτε με κυάλια, ότι κατούραγα εκεί που πιθανόν ο Σένα είχε χέσει
Τα γυρολόγιά μου ήταν καλά όπως προανέφερε ο Δημήτρης, στο 2ο session το 3,15 ήρθε για να δηλώσει ότι πάει πολύ κάτω ακόμα αφού πολλές γραμμές μου σε εκείνο τον γύρο ήταν λάθος. Ο Θέμης γύρναγε εξήσου γρήγορα και ο ανισόρροπος ήταν αλλού…..πέρναγε την eau rouge και έλεγα ”θα γίνει ο μαλάκας πού πάει; στο τέλος της ευθείας σε γύρο που τον ακολουθούσα πρέπει να έκανε μόνο εκεί 2-2,5 δευτερόλεπταΤην δεύτερη μέρα το σκηνικό άλλαξε, οι σνομπ Βρετανοί και λοιποί ευρωπαίοι βλέποντας τα ΜΧ-5 να μην είναι και τόσα άκυρα άρχισαν τις καλημέρες, τις χαζοερωτησούλες για Bodykit ερχόντουσαν να δουν κινητήρες και λάστιχα από κοντά, να χαζέψουν τις φώτο και καλά του Γιόχεν και επί την ευκαιρία να μας πουν ότι είμαστε τρελοί και ότι πάμε πολύ γρήγορα.
Δυστυχώς ατύχησα την 2η μέρα να βρω στεγνό γύρο, όταν έβγαινα ο ήλιος εμφανιζόταν και τα λάστιχα με τα φρένα με παρακάλαγαν να μείνω 20 λεπτά να κρυώσουν, όταν ξαναέμπαινα πέρναγα την eua rouge και οι ουρανοί άνοιγαν σε σημείο να κλείνει για μερικά λεπτά η πίστα, στους 2-3 γύρους με σχετικά καλή πρόσφυση ατυχήματα και χυμένα λάδια έκοβαν τους γύρους, εικάζω πως το 3,12 ήταν εφικτό με τα δεδομένα εκείνα αλλά ποτέ δεν θα μάθω.
Αυτό που σίγουρα έμαθα είναι ότι δεν κάνουμε πειράματα στην eua rouge και ειδικά όταν βρέχει, αποφάσισα σε ”τουριστικό” γύρο να σηκώσω γκάζι πριν την είσοδο και να την πάρω όλη φλατ, το αποτέλεσμα…ελληνορωμαϊκή με το τιμόνι με νικητή εμένα στα σημείακάποιοι που είδαν από πάνω το σκηνικό όταν μπήκα στα πιτ απομακρυνόντουσαν με τα βλέμματα στο πάτωμα λες και ήρθε ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι
Κουράστηκα και σας κούρασα, ότι θυμηθώ θα ξαναγράψω.
Ευχαριστώ και πάλι τα παιδιά που με συντρόφευσαν στο SPA-Francorchamps, εύχομαι να το ζήσετε όλοι αυτό, συμβουλή: Αν ποτέ το σκεφτείτε μην διστάσετε, γειώστε δουλειές γκόμενες πιστωτικές καλοκαιρινές διακοπές και ζήστε το παραμύθι, αξίζει κάθε χάσιμο.
opterios:
Η μεγάλη μου αγάπη για τα sims μου έχει προκαλέσει ένα “σύνδρομο”, το οποίο δεν ξέρω αν είναι ευχή ή κατάρα: έχω βάλει στόχο να περάσω από όσες περισσότερες πίστες της Ευρώπης μπορώ, για να ζήσω και στην πραγματικότητα αυτά που ζω τόσα χρόνια μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου. Μετά το Nurburgring λοιπόν, εύλογη συνέχεια ήταν το Spa, καθότι είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις καλύτερες πίστες του κόσμου [και για αρκετούς η καλύτερη].
Το Spa το είχα βάλει στο μυαλό μου εδώ και αρκετό καιρό, αλλά θεωρούσα ότι θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να αξιωθώ να πάω και έτσι το είχα ψιλοδιαγράψει. Την ίδια στιγμή, ο papdoc είχε ήδη αρχίσει να “φορτώνει” ιδέες και από ένα σημείο και μετά το είχε σίγουρο ότι θα πήγαινε πλέον κάποια στιγμή φέτος, αλλά η σπανιότητα των trackdays στη βελγική πίστα έκαναν το εγχείρημα να φαίνεται δύσκολο.
Για να μην τα πολυλογώ, λίγο [έως πολύ] το πείσμα του Δημήτρη, λίγο η τύχη για μένα σε κάποια θέματα που μου επέτρεψαν να γίνει δυνατό το ταξίδι, και λίγο η τρέλλα και ο αυθορμητισμός που βαράει αιωνίως τον Μάνο, και βρεθήκαμε οι 3 μας χωρίς να το καταλάβουμε μέσα σε ένα πλοίο με προορισμό την Ανκόνα, και μετά λέει θα πεταγόμασταν μέχρι το Spa…Πήγα και γύρισα και ακόμα δεν το έχω πιστέψει…!!
Δε θα σας αναλύσω τα του ταξιδιού και εγώ, αφού το έκαναν ήδη τα παιδιά. Αυτό στο οποίο θέλω να σταθώ είναι οι απερίγραπτες στιγμές μέσα στην πίστα, σε ένα σουρεαλιστικό περιβάλλον από βρυχώμενα Radical, DTM και λοιπά supercars, με τα miata να αποτελούν προκλητική παραφωνία, αλλά να κερδίζουν τελικά και αυτά το σεβασμό και να αποδεικνύουν σε εαυτούς και αλλήλους ότι τελικά αν υπάρχει κέφι, δεν έχει σημασία το budget.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να πω πόσο με έχει εντυπωσιάσει ο Δημήτρης με την αλματώδη οδηγική του πρόοδο, το οποίο βέβαια είχε ήδη φανεί από τα 11άρια στα Μέγαρα, αλλά φάνηκε ακόμα περισσότερο στο Spa. Αν συνεχίσεις έτσι φίλε, θα σε βλέπουμε με τηλεσκόπιο
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τους Μάνο και Δημήτρη που έγιναν μέρος στο όνειρο, γιατί χωρίς αυτούς θα περίμενε πολύ πολύ καιρό για να πραγματοποιηθεί. Είναι γεγονός ότι με μια τέτοια παρέα, κάποιοι στόχοι μοιάζουν εφικτότεροι και τίποτα δε δείχνει άπιαστο
Επίσης, να ευχαριστήσω τους Κώστα – Βασίλη – Ορφέα [Myrthos – Scaraveos – Rallyeman] και τον Παναγιώτη [pskarm] για τα 2 performance box που μας δανείσανε!!
Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω το αμαξάκι μου, το οποίο είναι στην καρδιά μου το καλύτερο supercar του κόσμου και δε με ενδιαφέρει αν είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που το νιώθει αυτό!!
Και το απαραίτητο οπτικοακουστικό υλικό!