Όπως ήδη έχω γράψει, με τα μαμά φρένα του S2000 δεν πας πουθενά. Οπότε το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να παραγγείλω τακάκια, σωληνάκια και brake ducts. Τα τακάκια και τα σωληνάκια ήρθαν πριν φύγω για διακοπές, οπότε ήταν ευκαιρία να τα δοκιμάσω στις ωραίες -και φρενοβόρες- διαδρομές της Λευκάδας. Οι αεραγωγοί δυστυχώς έκατσαν στο τελωνείο 10 ημέρες (όπου και μου έραψε το ελληνικό δημόσιο ένα ωραιότατο κοστουμάκι), οπότε τους παρέλαβα μόλις προχθές και αναπάυονται στο πορτ-μπαγκάζ μου.

Στην αρχή σκεφτόμουν να βάλω Carbotech. Αλλά με το δολάριο να κοντεύει στο 1 προς 1 με το ευρώ, η τελική επιλογή μου ήταν τα EBC τα κίτρινα. Πέρα από το γεγονός ότι με έπιασαν οι τσιγγουνιές μου, ένας άλλος λόγος είναι το ότι η επιστροφή στα Carbotech στο MX-5 δεν μου προξένησε την θετική εντύπωση που περίμενα. Με λίγα λόγια δεν ένοιωσα ότι το φρένο μου αναβαθμίστηκε.

Η τοποθέτηση έγινε στον Μοράρη για άλλη μια φορά, αφού -όπως έχω ξαναγράψει- η δουλειά που κάνει είναι πέρα από κάθε κριτική.  Μπορεί να φεύγεις γερασμένος από εκεί, αλλά το τελευταίο πράγμα που θα σε απασχολήσει είναι τα φρένα σου. Να σημειώσω ότι δισκόπλακες δεν άλλαξα, απλά τόρναρα τις μαμά μπροστινές. Υγρά έβαλα τα Castrol SRF. Με 55 ευρώ το λίτρο δεν τα λες και φθηνά, αλλά τα specs τους ούτως ή άλλως τα κατατάσσουν σε άλλη κατηγορία.

Μετά από 1100 χιλιόμετρα, τα 300+ από τα οποία έγιναν σε ορεινές διαδρομές, οι εντυπώσεις είναι πολύ καλές. Τα φρένα απέκτησαν πολύ καλή αίσθηση, και η αποτελεσματικότητα τους εκτινάχθηκε σε σχέση με τα μαμά. Fade δεν είχα πουθενά, ακόμα και στις 2-3 περιπτώσεις που κυριολεκτικά βίασα τα φρένα σε ορεινές διαδρομές με συνεχείς στροφές επί 30 χιλιόμετρα. Θα δούμε τι θα γίνει και στην πίστα, αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν θα ζοριστούν παραπάνω απ’ότι τα ζόρισα στα βουνά. Πιστεύω ότι και με την τοποθέτηση των αεραγωγών, το θέμα φρένα το ξεχνάμε προς το παρόν.