Σε αυτό το αμάξι τα κάνω όλα δύο και τρεις φορές μέχρι να κάτσει το αποτέλεσμα…

Όπως θυμάστε, στην αρχή είχα βάλει ένα μεταχειρισμένο bucket για να δω πως θα κάτσει:

Έκατσε καλά, η θέση οδήγησης ήταν ικανοποιητική, αλλά η διχρωμία μου έσπαγε τα νεύρα. Δεν ήθελα να βάλω μπάκετ συνοδηγού, γιατί λυπόμουν την γυναίκα μου. Οπότε μου ήρθε η φαεινή ιδέα να βάλω ένα μόνο κόκκινο μπάκετ, για να ταιριάξει δήθεν περισσότερο με το υπάρχον μαμά κάθισμα. Το παραγγέλνω λοιπόν και αυτό από το RACECRAFT, και το έχω σε 2 ημέρες. Έβαλα και τις ζώνες 4ων σημείων, αλλά δυστυχώς για άλλη μια φορά έπρεπε να καταργήσω τις μαμά των 3ων σημείων αφού δεν χωρούσαν και οι δύο μαζί με καμιά κυβέρνηση. Όμως, η αισθητική αηδία ολοκληρώθηκε με μια ωραιότατη τριχρωμία:

Έκανα σοβαρές προσπάθειες να το συνηθίσω, αλλά δεν χωνευόταν με τίποτα. Οπότε την λύση την έδωσε η ίδια η γυναίκα μου: “Δημήτρη, το αμάξι είναι αηδία. Μπορείς σε παρακαλώ να βάλεις ένα ίδιο μπάκετ και στον συνοδηγό?” Τηλέφωνο πάλι στον Μάνο, και το δεύτερο μπάκετ φτάνει σε 3 ημέρες. Η τοποθέτηση έγινε πάλι στο B16A Workshop, και ήταν δυστυχώς εξίσου δύσκολη με την τοποθέτηση του μπάκετ στην πλευρά του οδηγού. Στον συνοδηγό κράτησα τις ζώνες 3ων σημείων, και για λόγους άνεσης αλλά κυρίως για λόγους ασφαλείας.

Το αμάξι έγινε σωστό αισθητικά, και το μεγάλο μπόνους ήταν το γεγονός ότι σε ένα πρόσφατο ταξίδι 600 χιλιομέτρων, η γυναίκα μου επιβεβαίωσε ότι τελικά το μπάκετ είναι πιο άνετο στα ταξίδια από ένα μαμά κάθισμα, αφού σου κρατάει σωστά την μέση και την πλάτη. Το μπες-βγες είναι λίγο πρόβλημα, αλλά ήταν μαθημένη τόσα χρόνια από το NC.

Ένα μεγάλο πρόβλημα με τα κόκκινα μπάκετ είναι ότι λερώνουν για πλάκα, οπότε δεν αποκλείεται στο μέλλον να δείτε τα κόκκινα να γίνονται μαύρα.